Ebru Göktaş (Theaterdocent verkort, Academie voor Theater en Dans) studeerde af met de theatervoorstelling Tulpen uit Turkije die verleden, heden en toekomst met elkaar verbindt door inzicht te geven in de migratieachtergrond van de spelers.

Ebru: 'Als derde generatie Turkse Nederlander, werd ik al zoekend bewust van het feit dat de gastarbeiders een generatie is die aan het verdwijnen is. Een onbekend, en anders vergeten verhaal van een generatie die verdwijnt. Samen met 7 Turkse Nederlandse jongeren met een migratieachtergrond ben ik gaan zoeken naar wat 'wij' zijn geworden en hoe verbonden wij nog zijn met hen, en zij met Nederland. Door middel van muzikaliteit, spelen, dansen, schrijven, samen eten, samen huilen gingen we uit op onderzoek. Al mijn spelers hadden een creatieve achtergrond vanuit theater, muziek, media en film. Het samenkomen met deze jongeren was voor mij een droom die uitkwam.

Tulpen uit Turkije gaat over de struggle van kansengelijkheid, economische achterstand, cultuurbehoud en normen en waarden, over verbinding met je zelf, met anderen en de omgeving waar je woont maar ook over opofferingen voor een betere toekomst. Tulpen uit Turkije is niet enkel gemaakt om de kijker een voorstelling te laten zien, maar juist om in contact te zijn en samen via de spelers, de reis te maken vanuit 1961 tot aan het hier en nu. Daarom is de iftar na de voorstelling een bewuste keuze geweest. Ik hoopte dat er gesproken zou worden over de voorstelling, over het proces, over de tentoonstelling, over de geschiedenis en dat het eten als middel zou dienen.'

Dennis Meyer, dramaturgie begeleider bij dit project: 'Ebru zet haar werk als Nederlands-Turkse theaterdocent in om verhalen die te maken hebben met de diversiteit in onze huidige Nederlandse samenleving bespreekbaar en voelbaar te maken. Tulpen uit Turkije vertrekt vanuit haar diepe wens om haar Turkse grootouders, die naar Nederland zijn vertrokken voor een betere toekomst voor hun kinderen en kleinkinderen, te eren en de plek te geven die ze in onze samenleving verdienen.'

Güleç Isik-Dirim, Senior medewerker IND en Alzheimer fluisteraar en spreker met oog voor eerst generatie migrantenouderen: 'Het is de theatermaker gelukt om met de spelers op een originele én ontroerende manier te vertellen over hoe hun opa’s als eerste generatie gastarbeiders uit Turkije naar Nederland zijn gekomen. De spelers van de derde generatie onderzoeken hun afkomst en aan het einde mag het publiek zelf de vraag beantwoorden: was het ’t waard? Ik ben aangenaam verrast en diep geraakt door het stuk. Het voelt voor mij persoonlijk als een eerbetoon aan de eerste generatie gastarbeiders; dus ook aan mijn vader die inmiddels is overleden. Ik vind het jammer dat hij dit niet meer heeft mogen meemaken. In zijn plaats voel ik me trots en dankbaar voor de wijze waarop onze familiegeschiedenis is verwerkt in deze bijzondere voorstelling.

Tulpen uit Turkije dient ook een maatschappelijk belang. Juist in een tijd waarin migratiestromen het nieuws domineren, is deze voorstelling van onschatbare waarde. Dit stuk draagt op een indringende manier bij aan bewustwording over het leven van gastarbeiders in Nederland en zorgt voor herkenning en erkenning bij het publiek met een migratieachtergrond.